Rotorua, Taupo, National Park

Gelukkig niew jaar allemaal!!

Sinds ik weg ben uit Auckland lijkt het wel een totaal andere reis. Dit is zoals ik het me had voorgesteld.

Ik werd op gehaald door de Magicbus om naar Rotorua te gaan. Gelukkig is het een kleiner busje voor ongeveer 18 mensen en niet zo`n grote tourbus. Zodra we Auckland uit waren leek het wel alsof ik in een ander land was, dit is waar ik voor kwam, de mooie natuur. De magicbus is echt prima, maar er is 1 nadeel, en dat is dat ze onderweg van de ene naar de andere plaats ook activiteiten en tours aanbieden. Op zich heel leuk maar als je die niet wil doen dan moet je wachten tot de rest terug is. Zo kon je onderweg van Auckland naar Rotorua een hobbit tour doen om de huisjes van de hobbits te zien uit de film The lord of te rings, best leuk hoor maar ik ga daar geen 88NZD voor betalen. Dat betekende dat ik in mijn eentje 2 uur moest wachten. Verder is het wel leuk dat ze je alle highlights die er onderweg zijn laten zien.

In de bus zaten 2 meisjes alleen en tijdens een van de wc stops sprak ik een van hun aan en we raakte aan de praat Ze heet Katrine en ze komt uit Denemarken. We kwamen erachter dat we dezelfde tour hadden geboekt en op 1 dag na even lang in Nieuw Zeeland blijven. We hebben nummers uitgewisseld en besloten samen te gaan eten die avond.

Toen ik werd afgezet bij mijn hostel was het een verademing met waar ik in Auckland zat. Geen smerig woonhuis met alleen maar rare fransen maar een heel groot gebouw met schone douches en wc´s en een kamer in een lange gang in plaats van naast de woonkamer waar je dan steeds door heen moet lopen. Dus zo kan een hostel ook zijn.
Toen ik in mijn hostel even op facebook keek zag ik dat ik een bericht had van Suus dat ze ook in Rotorua was. Ik ben haar die avond gaan opzoeken in hun hostel, echt super leuk om haar even te zien! Over 3 weken zie ik haar weer in Melbourne.
Die avond heb ik voor het eerst in een dorm (een kamer met meerdere bedden) geslapen. Ik raakte aan de praat met 2 duitse meisjes op de kamer die met de auto door Nieuw Zeeland aan het reizen waren en zij gingen hetzelfde doen als Katrine en ik de volgende dag. Rotorua staat bekend om zijn geisers en modderpoelen en het stinkt in de hele stad naar rotte eieren. Katrine en ik wilde naar het Wai-o-taupo park gaan om de geisers en kokende modderpoelen te zien en de duitste meisjes boden aan dat we wel met hun mee konden reiden, erg fijn was want dat scheelde ons weer geld.
Wai-o-tapu park is echt super mooi! Het stinkt wel enorm naar rotte eieren maar was zeker de moeite waard. Er is een geiser die 20 m hoog water de lucht in spuit en in de rest van het park zijn kraters met kokend water en modder in hele mooie kleuren.
We werden vanaf het park opgehaald door magicbus en zijn toen naar Taupo gereden. Onderweg zijn we gestopt bij de Waitomo caves, dat zijn grotten met glow wurms, echt heel mooi om te zien. Wel een beetje zielig dat die gloei wumpjes wanneer ze eindelijk een vlinder worden maar 3 dagen leven en dan verhongeren omdat ze geen mond hebben...

In Taupo zat ik weer in een YHA hostel net als in Rotorua, ze hebben bijna in elke stad een hostel en het is ook een pickup punt van magicbus dus ik probeer voortaan in iedere stad in een YHA te zitten want ze zijn echt prima.

In Taupo viel niet veel te beleven dus Katrine en ik hebben een beetje door de stad gelopen en wat gegeten en gedronken.
De volgende dag zijn we naar National park gegaan, Nieuw Zeelands oudste national park.
Het was oud en nieuw die dag maar daar hebben we niet veel van meegekregen want we zitten echt in the middle of now where. Er was een bbq geregeld voor de mesen van magicbus dus dat was wel gezellig. We hebben om 24.00 uur even getoost met een cola en zijn toen vroeg gaan slapen omdat we de volgende dag de Tongariro alpine crossing gingen doen.
De Tongariro alpine crossing is een one day hike in het Tongariro national park door vulkanisch gebied waar je aan het eind van de hike kraters met hele mooie blauwe meren kan zien. Tenminste, als je geluk hebt en het niet bewolkt is.
Die hebben we vandaag gedaan. In het begin was het erg mistig en regende het. Het begin van de hike is nog redelijk vlak en daarna komen er trappen. Ik kreeg gelijk een flacshback naar de Inca trail in Peru. Hoe hoger je kwam hoe harder het ging waaien en hoe kouder het werd. Ik was zo stom geweest mijn fleece vest uit te trekken omdat ik het warm kreeg maar binnen no time was ik zo wat bevroren. Ik ben toen gestopt en naar beneden gegaan tot waar de wind wat minder was en daar even opgewarmd. Toen ik warm genoeg was ben ik, bikkel als ik ben, weer het moeilijkste stuk voor de 2de x omhoog gegaan. Na een tijdje kwamen de eerste mensen al weer terug en die zeiden dat je helemaal niks kon zien boven aan door de mist. Toen de wind echt te sterk werd besloot ik terug te gaan omdat er toch niks te zien viel.
Op de weg terug was het een stuk opgeklaard en kon je pas echt zien hoe mooi de bergen waren.
Eenmaal beneden hoorde ik later van mensen dat het vanaf het punt waar ik stopte nog maar 10 min lopen was en dat het na een tijdje helemaal opgeklaard was en je de kraters kon zien. Beetje jammer maar goed ik heb het toch maar gedaan en het was behoorlijk pittig.

Morgen zijn we ook nog in National Park en daarna gaan we naar Wellington.

Tot de volgende blog!